Σας παραθέτουμε άρθρο το οποίο η μαθήτρια του σχολείου μας Ζωή -Ραφαηλία Σιδηροπούλου, η οποία κατέλαβε την πρώτη θέση στο διαγωνισμό Αυθόρμητου Λόγου τον οποίο διοργάνωσε για όλα τα σχολεία του νομού Ημαθίας η ΔΔΕ Ημαθίας, συνέταξε με αφορμή τις μέρες που βιώνουμε.
Από το πρωί η τηλεόραση μεταδίδει συνεχή δελτία ειδήσεων και συνεχείς μεταδόσεις των νέων που αφορούν στον κορονοϊό μπροστά από τα νοσοκομεία αναφοράς της χώρας μας. Ευαγγελισμός, ΑΧΕΠΑ…οι λήψεις είναι αδιάκοπες, οι δημοσιογράφοι άοκνοι περιγράφουν τα νέα από το..μέτωπο. Γιατροί στα όρια της υπερκόπωσης, νοσηλευτές που καθημερινά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό με χαμόγελα αισιοδοξίας, πλήρωμα των ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ που προσπαθεί να δώσει κουράγιο στους ανθρώπους που παραλαμβάνει..Πρόσφατα διάβασα σε μια συνέντευξη ενός “ΕΚΑΒίτη”:”παραλάβαμε μία κυρία γύρω στα 70, το πρώτο πράγμα που μου ζήτησε ήταν να την διαβεβαιώσω ότι θα ζήσει κι ότι θα ξαναδεί τα εγγόνια της.Της είπα ότι όλα θα πάνε καλά.”.
“Νέα κρούσματα του ιού παρατηρήθηκαν το τελευταίο 24ωρο. Οι νεκροί σήμερα ανέρχονται σε 136 στη χώρα μας, 43 άτομα είναι διασωληνωμένα…Ελπίδα να νικήσουμε αυτόν τον αόρατο εχθρό δίνουν τα στατιστικά στοιχεία για τη μείωση του αριθμού των κρουσμάτων..Ελπίδα για την καταπολέμηση του ιού δίνουν οι πρόσφατες μελέτες..Υπάρχει ελπίδα μέχρι το φθινόπωρο να έχει βρεθεί το εμβόλιο κατά του ιού..Ελπίδες για ανάκαμψη της οικονομίας μετά την άρση της καραντίνας και των απαγορεύσεων στη μετακίνηση των πολιτών..Ελπίδες να ξεπεραστεί αυτή η κρίση δίνει το σύνθημα “ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ”…Μένουμε σπίτι για να αναβιώσει η ελπίδα να βγούμε νικητές..”. “Ελπίζουμε οι συμπολίτες μας να βγούνε σύντομα από την εντατική και να αποσωληνωθούν, να γίνουν οι νικητές της ζωής” είναι συνήθως τα λόγια του κορυφαίου λοιμωξιολόγου που εμφανίζεται κάθε μέρα μπροστά στους δέκτες των τηλεοράσεών μας για την καθιερωμένη ενημέρωσή μας κάθε απόγευμα στις 6…
Ζητείται ελπίδα! Μία λέξη τόσο απλή μα τόσο σημαντική στις μέρες μας..Η ελπίδα.. Πόσα συναισθήματα με κατακλύζουν τους τελευταίους μήνες που βρίσκομαι κι εγώ, όπως και τόσοι συμμαθητές και συνάνθρωποί μου μακριά από την καθημερινότητά μου, μακριά από τη ρουτίνα και τις συνήθειές μου. ΕΛΠΙΖΩ να βγούμε νικητές. ΕΛΠΙΖΩ να ξαναπάρουμε πίσω τη ζωή μας. ΕΛΠΙΖΩ κάποια στιγμή να μπορέσω να αγκαλιάσω τους παππούδες μου που τόσο μου έχουν λείψει. ΕΛΠΙΖΩ να γυρίσω στο σχολείο μου και να ξαναδώ τους συμμαθητές μου. ΕΛΠΙΖΩ να μπορέσω να ξαναχαμογελάσω αμέριμνη και να χαρώ την ομορφιά της ζωής χωρίς να σκέφτομαι ότι αιωρείται με τα σταγονίδια ο κορονοϊός, ότι πρέπει να φοράω γάντια, να χρησιμοποιώ συνέχεια αντισηπτικά…ΕΛΠΙΖΩ ότι όλα θα ξαναγίνουν όπως πριν. ΕΛΠΙΖΩ να μπορέσουμε να ζήσουμε χωρίς τον φόβο να πάθουμε κάτι εμείς οι ίδιοι ή να στερηθούμε τα πρόσωπα που αγαπάμε. ΕΛΠΙΖΩ….Ζω καθημερινά, αναπνέω μέσα στους τοίχους του σπιτιού μου που πλέον έχω μάθει απέξω κάθε τετραγωνικό και κάθε γωνιά του, για να δω τη χώρα μου κι όλον τον πλανήτη να συνεχίζει τη διαδρομή του.
Πολλές φορές σκέφτομαι: αυτή η απίστευτα τρομακτική συνθήκη που ζούμε ήταν η τιμωρία μας, η τιμωρία της ανθρωπότητας γιατί προκάλεσε πολλές φορές τη φύση; γιατί “έπαιξε” πολλές φορές με τις αντοχές της; ήταν αυτή η εκδίκηση της φύσης; Κι αν ναι, εμείς όλοι σε τι φταίμε για τα λάθη των “μεγάλων”;
Από την άλλη σκέφτομαι, μήπως αυτή η πανδημία ήταν κάποιο παιχνίδι βιολογικού πολέμου προσχεδιασμένο και καλά προμελετημένο; Τα σενάρια συνομωσιολογίας άπειρα..
Τα ερωτήματα όλων μας γεμίζουν ισάριθμες σελίδες γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου όλο αυτό το διάστημα που πλανάται πάνω από τις ζωές μας ο “αόρατος εχθρός”.
Πότε θα κερδίσουμε, πώς θα επανέλθουμε, πότε θα ξαναπάρουμε πίσω τις ζωές μας, ήταν μερικά μόνο από τα ερωτήματα που συνοδεύουν τις σκέψεις, τους προβληματισμούς για το αύριο, τις αγωνίες για τις ζωές τις δικές μας και των δικών μας ανθρώπων, τη στενοχώρια μας για τους ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή σε ολόκληρο τον πλανήτη και μάλιστα μόνοι χωρίς τους συγγενείς τους, με την αναφορά σε αυτούς σαν να είναι απλοί αριθμοί..
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΔΑ…Ελπίδα να βρεθεί το εμβόλιο, Ελπίδα να καταστραφεί ο ιός, Ελπίδα να βγούμε νικητές. ΕΛΠΙΔΑ…μόνο αυτό ζητάμε όλοι. Το δικαίωμα στην ΕΛΠΙΔΑ.
ΖΩΗ-ΡΑΦΑΗΛΙΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-Γ4